Mei + Juni

Heej

Ondertussen hebben de meeste mensen mij wel al gezien, maar ik had beloofd mijn blog af te maken en dan ga ik dat ook doen.


Mei:
Vanaf 1 tot 17 mei heb je de Noorse honderd dagen viering, "russ". Eigenlijk begint deze al 30 april, want dan word je gedoopt en krijg je je russ-naam. De mijne was Rapunzel, vanwege mijn lang haar :D Gedurende de hele russenperiode ga je wel nog naar school, ok de meesten gaan nog naar school. Je draagt ook de hele russenperiode een rode broek/salopet (afhankelijk van wat je doet verschilt de kleur, rood voor ASO, blauw voor TSO,...), het is de bedoeling dat je die dag in dag uit draagt. Maar ik deed die af toen ik thuis kwam van school, want je mag die broek niet wassen dusja. Als Russ heb je ook een soort muts, petje waar een lang draadje aan hangt en je hebt ook een lijst vol met opgaven die je kan uitvoeren. Per ding dat je doet kan je iets in dat draadje knopen. Zo heb ik onder andere 'elandenwacht' gehad op school, gaan zwemmen in de zee voor 1 mei en nog van die andere toestanden. Best wel grappig als je het samen met anderen kan doen natuurlijk!

Op 13 mei deed mijn oudste zus haar Plechtige Communie. Hier in Noorwegen doe je dat als je 15 bent, dus eigenlijk in je derde middelbaar. Het wordt hier heel uitgebreid gevierd. Ook kwam iedereen naar de mis, dus echt gans de familie zat daar bij iedere communicant. Gelukkig waren er maar 16 communicanten ofzo, maar dan nog, de kerken zijn niet zoals in België, moderner en kleiner. De mis werd volledig in elkaar gestoken door die 16 jongeren, maar het was best wel tof. Ook doet iedereen op die dag het nationale kostuum aan, "bunad". Iedereen, dus ook ik :) Ik kon de Nord-Trøndelagbunad lenen. Die was eigenlijk net iets te groot voor mij, maar ja, beter te groot dan geen zeker?
Ik heb toen ook voor het eerst de familie van mijn mamma haar kant ontmoet. Het was best wel raar, want ik wist dat ik die nooit ging terug zien, maar kom, ik blijk dus nichten en neven van mijn leeftijd te hebben; best spijtig dat ik die niet meer ontmoet heb. Met die familie hebben we een tochtje op Senja gemaakt. Dan zijn we naar Husøy gereden, dat is een heel klein eilandje waar veel visproductie plaatsvindt. Het was er echt zo mooi!

Ondertussen vierde ik nog altijd mijn russentijd die nogal bekend staat om het stevig feesten en drinken. 16 mei is een van de belangrijkste dagen hierbij. 's Avonds ga je uit tot de volgende dag. 's Ochtends was er op school ontbijt voorzien. 17 mei is het nationale feestdag. Dan loopt iedereen rond in bunad of russenkleren. Tegenwoordig beginnen steeds meer en meer mensen gewone, iets deftigere kleren aan te doen. Er loopt een hele stoet door het dorp, waar echt iedereen in mee loopt, de peuters, kleuters, basisschool, sportgroepen,... Onvoorstelbaar en allemaal houden ze een Noors vlaggetje vast waar ze enthousiast mee staan te zwaaien. Ik dacht dat ze de hele dag door gingen vieren, maar dat stopte dus na de stoet. Toen ging iedereen naar huis om daar samen te barbecuen. Toen was ik wel wat ontgoocheld.
Dit was het einde van al het speciale.

Maar de week nadien stond er een tripje naar Tromsø gepland met het koor. Met de boot naar daar en op die boot stonden we te zingen. Ik ben daar een Nederlandse dame tegen het lijf gelopen en toen ontdekte ik dat ik geen zuiver Nederlands meer kon spreken. We hebben daar een lift naar de bergen genomen; welja, een plaats iets hoger gelegen waar er nog altijd sneeuw lag waar je de hele stad kon zien. Best wel mooi.

28 mei was het AFS-Senjatocht met alle gezinnen. Hebben we wat op Senja rond gereden en zijn we een soort museum voor trollen gaan bezoeken. Iets later op de avond hebben Verena en ik gezwommen in de zee... Het was afgrijselijk koud en iedereen verklaarde ons gek :D We hebben ook de middernachtzon gezien. Met andere woorden hebben we gewoon de zon 's nachts gezien, raar maar ontzettend leuk! Want ja, ik zit boven de noorpoolcirkel waardoor de zon een tijdje (2 à 3 maand) niet ondergaat.

Verena en ik hebben trouwens twee keer kroketten proberen maken, het kwam er nog redelijk deftig uit ondanks dat we geen kroketten konden kopen in de winkel en geen fritex hadden.

Ook vond dit jaar het Eurovisiesong plaats in Noorwegen omdat ze vorig jaar zo goed waren, maar dit jaar toch totaal niet. En ze weten het, maar er werd niet over gesproken :D Even ter info: onzen Belg vonden ze een van de betere :D


Juni:
Het eerste weekend in juni was het scoutsweekend. Het begon al goed, in het naar daar rijden (we zaten in Lenvika, een uur rijden) begon het te sneeuwen, te hagelen, te regenen,... Maar kom, volle goede moed hebben we er een fantastisch weekend van gemaakt! Met 14 slapen in een tent voor 8 tot 10 personen, eten zelf klaarmaken, vele activiteiten (die vaak werden afgelast door het te slechte weer), de te korte nachten,... Al bij al een heel geslaagd weekend. Zondagochtend was er daar terplaatse ook een mis en werd er samen gebarbecueed.

Op school ben ik eigenlijk al klaar. Na de russentijd was er eigenlijk niet zoveel school meer, want toen begonnen de examens voor de Noorse studenten. Het is een raar systeem waar ik niet teveel van begrijp dus ik ga niet proberen om het uit te leggen. Moest je toch geïnteresseerd zijn, kan ik het altijd proberen uit te leggen :D School stelde die laatste weken niet veel meer voor, zelfs al hadden we lessen om naar toe te gaan. Bij chemie hebben we bijvoorbeeld slijm gemaakt, best wel tof. Vond de leerkracht ook, tot ze ermee begonnen te smijten.

Met de volksdansgroep was er een afscheidstocht ergens op Senja. Verena en ik hebben ons goed geamuseerd tussen de iets oudere mensen :D

Ik ben ook nog een weekend naar Harstad geweest. Eigenlijk heb ik daar niet veel gedaan. Het deed deugd om ergens anders te zijn. Ik logeerde bij een Duitse AFSer, Barbara.
Het weekend nadien ben ik naar Tromsø gegaan, omdat de rest van mijn familie daar was met Rytmix, een evenement georganiseerd door de provincie voor alle fanfares. Ik ben dus tot de conclusie gekomen dat ik niet gemaakt ben om de bus te nemen. Maar daar gaan we niet verder op in gaan, ik ben dus met de boot naar daar gegaan en terug.

Ondertussen ben ik al bezig aan de laatste dagen hier in Finnsnes, want op 25 juni vertrek ik op scoutskamp, dus ik houd me vooral bezig met het opruimen van mijn kamer en zorgen dat alles in mijn valies inkan.
Ze hebben ook een interview van ons (AFSers) afgenomen. De eerste keer dat er zo uitgebreid iets in de krant over mij en de anderen gezegd werd.

Dan was er die laatste dag in Finnsnes, echt raar gevoel. Want je weet dat je jaartje voorbij is. Nog eens lekker gegeten en voor de koffie kwam mijn tante Lise en familie met cake. Het was een hele toffe avond. En toen iedereen ging slapen had ik nog heeeeeel veel te doen, zoals een fotoalbum maken, mijn kamer iets properder maken,...

25 juni nam ik afscheid van Finnsnes om op scoutskamp te vertrekken naar Trondheim met de rest van mijn gezin! Na een busreis van 20 uur kwamen we om half 11 's ochtends aan op de kampplaats. Tenten rechtzetten en eten klaarmaken waren de taken van die dag. Veel activiteiten hadden we niet, maar we vulden onze dagen wel met veel zot doen enzo. Of met onze tent verzetten omdat ze onder water stond na een stevige onweerbui.

Op 30 juni moest ik afscheid nemen van mijn familie, best wel zwaar, om op AFSkamp te vertrekken in Oslo. Daar hebben we niet zoveel gedaan, een beetje gepraat over hoe het zou worden eenmaal we thuis waren, wat anders zou zijn,... De typische AFSpraat met andere woorden. Door dat kamp kreeg ik echt zin om naar huis te komen, misschien nogal moeilijk om te beschrijven, maar eerst had ik echt geen zin, maar door dan toch al zo ver verwijderd te zitten van je gastfamilie krijg je steeds meer zin om dichter bij je Belgische te zijn. We hebben wel een beetje Oslo verkend, welja. We zijn naar het fameuze park in Oslo geweest, waar keiveel standbeelden staan. Een toffe activiteit om te doen met de andere AFSers.
3 juli moesten we om 4 uur 's ochtends al op de luchthaven zijn. Alle AFSers van heel Noorwegen bij elkaar. Het is raar om sommigen na een jaar terug te zien. Na redelijk lang wachten mochten we toch de vlieger op om terug naar huis te keren.


Het is een jaar vol ups en downs geweest. Ik heb de beste tijd van mijn leven gehad en wil iedereen bedanken die er voor mij is geweest het hele jaar door!
Dankjewel.

Veel liefs,
Katrien